POSTAĆ GRAFICZNIE
Dobrze znamy tradycyjne podejście do studium postaci, wykonywane zazwyczaj techniką ołówka lub węgla. Jednak równie ciekawą metodą przedstawienia postaci jest przejście od rysunku do malarstwa. To podejście, bardziej graficzne, skupia się na zaledwie kilku kolorach, traktowanych jako płaszczyzny czystego koloru. W grafice często operujemy barwami, które nie są przełamywane innymi odcieniami – niebieska barwa pozostaje czysta i niezmącona.
Przykładem użycia kilku kolorów i ich zestawienia na bazie barwnych płaszczyzn jest praca przedstawiona poniżej. Autor wykorzystuje pięć kolorów: czerń, biel oraz trzy odcienie szarości. Zróżnicowane barwne pola pomagają w określeniu przestrzeni, dzielącej się na podłogę, ścianę, postać i psa. Podział ten jest przemyślany, tak aby każda z wymienionych form była wyraźnie widoczna i ograniczona w swoich ramach. Postać namalowana w odcieniach popieli jest na tyle ciemna, że nie zlewa się z jasnymi szarościami podłogi. Akcent w postaci ciemnych włosów współgra z przedstawieniem psa, a czerń pojawia się w obrazie jako delikatne linie, które podkreślają postać lub stanowią konstrukcyjne, abstrakcyjne elementy.
Istotnymi elementami są trzy współgrające ze sobą komponenty: linia, geometryczna płaszczyzna i organiczna forma postaci. Postać oddzielona jest od tła nie tylko subtelną organiczną linią, ale również najsilniej kontrastującym elementem – czarnym krzesłem i fotelem.
Myśląc o malarsko-graficznym przedstawieniu postaci, warto wspomnieć o Teresie Pągowskiej (1926-2007) – artystce, malarce i wykładowczyni na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W jej malarstwie dominuje temat ludzkiej postaci, zdeformowanej i pozbawionej cech szczególnych, które mogłyby ją wyróżniać. Dzięki temu jej postacie nabierają ogólnego charakteru, typowego dla każdego z nas. Często są one na tyle zdeformowane, że widać tylko zarys sylwetki, który bywa niejednoznaczny. To niedopowiedzenie i niematerialność otwierają możliwość dowolnej interpretacji dzieła. Artystka często wykorzystywała niepokryte płótno jako integralny element obrazu. Czystość płótna kontrastowała z czystymi barwami i malarskimi znakami.
Wiktoria Balawender
artysta plastyk, malarka | absolwentka Wydziału Malarstwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu | nauczyciel RA